Op weg naar Grodek

Iedere reis begint met de eerste stap. Ben benieuwd hoe ver ik kom.


De Raven


Boven de donkere hoek spoeden
's middags de raven onder luid gekras.
Hun schaduw die kort een hinde betast,
en steeds weer zie je ze rusten in woede.

O hoe ze de bruine stilte verstoren,
waarin een akker zwelgt en woelt,
als een vrouw vol van voorgevoel,
en steeds weer kun je hun gekibbel horen

over een karkas waarvan de geur komt overspillen.
Ineens gaat hun vlucht naar het noorden toe
en verdwijnen ze als een begrafenisstoet
in vlagen wind die wellustig rillen.


(Georg Trakl 1913, vertaling van mijzelf 2011 [work in progress])

Het origineel:


Die Raben


Über den schwarzen Winkel hasten
Am Mittag die Raben mit hartem Schrei.
Ihr Schatten streift an der Hirschkuh vorbei
Und manchmal sieht man sie mürrisch rasten.

O wie sie die braune Stille stören,
In der ein Acker sich verzückt,
Wie ein Weib, das schwere Ahnung berückt,
Und manchmal kann man sie keifen hören

Um ein Aas, das sie irgendwo wittern,
Und plötzlich richten nach Nord sie den Flug
Und schwinden wie ein Leichenzug
In Lüften, die von Wollust zittern.




Ter vergelijking hier nog een engelse vertaling door Jim Doss en Werner Schmitt (te vinden op deze site:


The Ravens


Over the black corner at midday
The ravens rush with hard cry.
Their shadow streaks past the doe
And sometimes they are seen in sullen rest.

O how they disturb the brown silence
Of a field lying ecstatic with itself,
Like a woman ensnared by heavy intuition,
And sometimes one can hear their nagging

Around a carcass scented out somewhere,
And suddenly their flight bends northward
And disappears like a funeral procession
Into winds that tremble with lust.